Okładka - Jest taka sprawa... - Sprawy i zlewy - Tu byłem... - Podgląd - Podsłuch
Wizja lokalna - Zasady współpracy - Archiwum - Sprawcy

Nie trzeba mieć wampirzych zębów lub roztaczać intensywnego zapachu siarki, by budzić strach. Wystarczy często mówić straszne bzdury, albo spowodować straszny bałagan. Jak się człowieku dobrze postarasz, to i nagrodę za to dostaniesz.

Oczywiście to nie jest zwykła nagroda. W zasadzie to anty-nagroda. Wręcza się ją na niezwykłym Letnim Festiwalu Grozy w Toruniu. Nosi adekwatną nazwę - Dyby - i nie bez przyczyny nawiązuje do średniowiecznego narzędzia tortur. Przyznawana jest bowiem osobom, zjawiskom bądź wydarzeniom, które najbardziej przeraziły Polaków w minionym roku.

A było się kogo i czego bać. Tym bardziej, że od pokazywania groźnych postaci nie stroni żadna ze stacji telewizyjnych. Widać je też na plakatach, w prasie i w internecie. No i na żywo, przy najróżniejszych okazjach. Pokazują się bardzo często, stąd wniosek, że Polacy lubią się bać.
W kategorii "Najstraszniejszy polityk" zwyciężył lider Samoobrony, Andrzej Lepper; "Najstraszliwsza postać" - Mariusz Łapiński, były minister zdrowia; "Najstraszliwsze wydarzenie" - propozycja zorganizowania Renacie Beger z Samoobrony "rozbieranej" sesji dla Playboya; "Najstraszliwszy film" - "Stara baśń" Jerzego Hoffmana; "Najstraszliwszy show telewizyjny" - "Bar" w Polsacie; "Najstraszliwsza aktorka" - Izabella Trojanowska; "Najstraszliwsza piosenka" - "Keine Grenzen" zespołu Ich Troje; "Najstraszliwsza postać show-biznesu" - Michał Wiśniewski. Nikt z wyróżnionych nie pojawił się, by odebrać trofeum. Nic dziwnego, pewnie sami poczuli grozę.

Najważniejszą część trzydniowej imprezy w Toruniu stanowił jednak przegląd filmów grozy, zarówno produkcji hollywoodzkich, jak i horrorów wyprodukowanych przez polskich filmowców niezależnych. Filmy były prezentowane nie tylko w kinach, ale także np. na gotyckim dziedzińcu ratusza toruńskiego. Pokazano nie tylko thrillery i horrory z ostatnich lat, ale także ich parodie - dając okazję bezpośredniego porównania ich z pierwowzorami.

ŚPIEWAJĄCO I Z PRZYTUPEM

Jarosław to "mała ojczyzna", w której czytelnie zarysowuje się symbioza dziejowej przeszłości ze współczesnością. To miastko Kostków, Ostrogskich, Sobieskich i Tarnowskich. Kultura z wysokiej półki wprowadziła Jarosław do panteonu najbardziej kulturotwórczych środowisk politycznych.

Socjologowie powiadają o jarosławianach, że są potrójnie młodzi - wiekiem, stylem myślenia i poziomem otwartości na zmiany. Pod koniec czerwca w Jarosławiu już po raz jedenasty zorganizowano Jarmark Słowiańskich Zespołów Folklorystycznych. Na estradzie w samym sercu miasta, tuż przy kamienicy Orsettich rozbrzmiewała muzyka polska, słowacka, czeska, białoruska, ukraińska, a także rosyjska.
Śpiewająco i z przytupem budowano przez dwa dni aurę ponadczasowego dobra. Zawarto nowe przyjaźnie i sympatie. Jarosław pozostawił w uczestnikach Jarmarku niezatarte wspomnienia. Niżej podpisany pod wpływem ducha kultury muzycznej, tanecznej i śpiewaczej odzyskał wiarę w ludzi i odrzucił niepokoje związane z patologią władzy. Muzy wszelakie polubiły Jarosław przed wiekami i tak już pozostało.
Zdjęcia obok ukazują urodę, wdzięk osobisty i talent tancerek, które wychwycił obiektyw aparatu fotograficznego.

Na zdjęciach:
1. Skrzypaczka akompaniująca śpiewakom z formacji "Hnojnane".
2. Pełne powabu tancerki ze Słowacji.
3. Białorusinki z zespołu "Krynica" już przed rokiem pokochały Jarosław.
4. Dziewczęta z Zespołu Pieśni i Tańca "Jarosław" w rosyjskich strojach regionalnych.