Okładka - Jest taka sprawa... - Sprawy i zlewy - Tu byłem... - Podgląd - Podsłuch
Wizja lokalna - Zasady współpracy - Archiwum - Sprawcy

Zima - co to za beznadziejna pora roku! Nie dość, że zimno, to jeszcze śnieg pada. Niby można bałwana ulepić, albo na nartach pojeździć - ale tak się składa, że ja nart nie lubię, a bałwany mnie śmieszą. Lubię za to chodzić po górach. Jak tu chodzić, kiedy biała masa pokrywa drogi i bezdroża? Ślisko, mokro, niebezpiecznie... Strasznie marudzę, prawda? No bo przecież nie ma istnienia bez marudzenia!
Oczywiście po górach da się łazić także zimą. Praktykowałam to z powodzeniem. Z tym, że raczej w niższych partiach, gdzieś po lasach, rzadziej po graniach. A najchętniej zwiedzałam ruiny zamków. Uznacie to za śmieszne, ale moim zdaniem najlepiej odwiedzać je zimą. Spowija je wtedy tajemnicza cisza. Nie pałętają się szkolne wycieczki z rozwydrzonymi bachorami. Można oglądać i kontemplować ruiny w spokoju.

Jest taki zamek, który lubię najbardziej. Byłam tam chyba ze sto razy. Mam blisko, mieszkam niedaleko. Chodziłam tam nawet na wagary. Zimą też! To zamek Bolczów w Rudawach Janowickich. Dla niezorientowanych: Sudety Zachodnie. Zamek stoi na wzgórzu nad Janowicami Wielkimi. Latem ciągną tam tłumy turystów. Bo też zamek jest urokliwy, poza tym przebiega tam jeden z bardziej uczęszczanych górskich szlaków.
Pamiętam jeszcze z dzieciństwa, jak ojciec zabierał mnie i brata na wycieczki w Rudawy. Bolczów był obowiązkowym punktem na trasie. Bawiliśmy się tam w chowanego, słuchaliśmy legend, czasem paliliśmy ognisko. No i udawaliśmy rycerzy. To znaczy mój brat był rycerzem, a ja księżniczką zamkniętą w wieży. Rycerz mnie uwalniał, historia kończyła się szczęśliwie, potem uciekaliśmy tajnym przejściem w murze zamkowym.

Taka tajna furtka jest naprawdę. Są piwnice, niestety przysypane. Są schody prowadzące do zamkowej kapliczki, i jeszcze wyżej. Ładny roztacza się stamtąd widok na dolinę Bobru.
Historia Bolczowa, jak wielu innych zamków w okolicy, miała mroczne karty. Gnieździli się tu kiedyś rycerze zbójnicy i stąd wypuszczali się na grabieże. Przez jakiś czas mieszkali tu husyci - "heretycy" z Czech. W końcu zamek spłonął od uderzenia pioruna. Wiecie, to się kiedyś zdarzało nagminnie, piorunochronów wtedy nie znano. Ostały się mur i resztka fosy, no ale na pewno dałoby się Bolczów odrestaurować. Może się narażę, ale ja wolę go takim, jaki jest teraz. Ruiny mają więcej uroku.